അരികുവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട തൊഴിൽജീവിതങ്ങൾ: കേരളത്തിലെ ആശാ പ്രവർത്തകരുടെ സമരവും തൊഴിലാളിവർഗ്ഗ ഐക്യവും

ഇന്ത്യയിൽ സ്ത്രീകളുടെ അധ്വാനം പൊതുവിൽ ഒരു സമൂഹസേവനം മാത്രമായാണ് പരിഗണിക്കപ്പെട്ടുപോന്നിരുന്നത്. ജാതി – സമുദായ സംഘങ്ങൾ വഴി സ്ത്രീകളുടെ അധ്വാനത്തെ സന്നദ്ധ, പരിചരണ പ്രവർത്തനങ്ങളായി സംഘടിപ്പിക്കപ്പെട്ടുപോരുന്ന ചരിത്രമാണുള്ളത്. ഈ മാതൃക പിന്നീട് സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യയിൽ കൂടുതൽ സ്വീകാര്യമാവുകയും ഓണററി സർവീസ് എന്ന പേരിൽ അതിനെ വ്യാപിപ്പിക്കുകയുമായിരുന്നു. കേരളത്തിൽ വിജയകരമായി നടപ്പിലാക്കി വരുന്ന കുടുംബശ്രീ പദ്ധതി ഇതിനൊരുദാഹരണമാണ്. മഹാത്മാഗാന്ധി ദേശീയ ഗ്രാമീണ തൊഴിലുറപ്പ് പദ്ധതി (MGNREGS), അംഗീകൃത സാമൂഹിക ആരോഗ്യ പ്രവർത്തകരായ ആശാ വർക്കേഴ്സ്, തദ്ദേശ സ്വയംഭരണ സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് കീഴിൽ ശുചിത്വത്തിലും മാലിന്യ സംസ്കരണത്തിലും പ്രവർത്തിക്കുന്ന സ്ത്രീകളുടെ കൂട്ടായ്മയായ ഹരിത കർമ്മ സേന തുടങ്ങി വിവിധ സർക്കാർ പദ്ധതികളിൽ ഉൾപ്പെടുത്താനുതകുന്ന ഒരു തൊഴിൽ സേന കുടുംബശ്രീ വഴി സംഘടിപ്പിക്കപ്പെട്ടു (കേരള സർക്കാർ, 2025).

പ്രസ് ഇൻഫർമേഷൻ ബ്യൂറോയുടെ 2023 ലെ കണക്കുപ്രകാരം കേരളത്തിൽ തൊഴിലുറപ്പ് പദ്ധതിയിലെ സ്ത്രീ പങ്കാളിത്ത നിരക്ക് 2018–19 മുതൽ സ്ഥിരമായി 80% ന് മുകളിലാണ്. 2022–23 ൽ ആവട്ടെ, ഇത് 89.82% ആയി വർധിക്കുകയും രാജ്യത്തെ തന്നെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന സ്ത്രീ പങ്കാളിത്ത നിരക്കുകളിൽ ഒന്നായിത്തീരുകയും ചെയ്തു. തൊഴിലുറപ്പ് പദ്ധതി കുടുംബശ്രീയുമായി കണ്ണിചേർക്കപ്പെട്ടു എന്നതാണ് ഈ ഉയർച്ചയുടെ പ്രധാന കാരണം. ഇതു തന്നെയാണ് പലപ്പോഴും ആശ പദ്ധതിയിലും ഹരിത കർമ്മ സേനയിലുമെല്ലാം സ്ത്രീകളുടെ സാന്നിധ്യം ഉറപ്പാക്കുന്ന വഴി. ഔദ്യോഗിക രേഖകൾ പ്രകാരം, ഈ സ്ത്രീകളെ വേതനത്തിനും അവകാശങ്ങൾക്കും അർഹതയുള്ള തൊഴിലാളികളായല്ല, മറിച്ച് കമ്മ്യൂണിറ്റി ക്ഷേമ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നിർവഹിക്കുന്ന ഓണററി അല്ലെങ്കിൽ സന്നദ്ധ പ്രവർത്തകരായാണ് നിയമിക്കുന്നത്. നിയോ ലിബറൽ നയങ്ങളുടെയും നടപടികളുടെയും സ്വാധീനത്താൽ സർക്കാർ പദ്ധതികളിൽ സ്ത്രീകളുടെ സമൂഹക്ഷേമ/ ആരോഗ്യ പരിരക്ഷാ തൊഴിലുകളെ ഉൾപ്പെടുത്തുമ്പോൾ തന്നെ അവയെ കേവലം അനൗപചാരികമായി കണക്കാക്കുകയും അവയുടെ തൊഴിൽമൂല്യത്തെ ന്യുനീകരിച്ചു വിലയിരുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രവണതയാണ് ഇവിടെ വികസിച്ചുവന്നത്.

ആശമാരുടെ അവകാശവാദങ്ങൾ 

കേരള ആശ ഹെൽത്ത് വർക്കേഴ്സ് അസോസിയേഷന്റെ (KAHWA) നേതൃത്വത്തിൽ ഇപ്പോൾ നടക്കുന്ന ആശ വർക്കർമാരുടെ അനിശ്ചിതകാല  സമരം മൂന്ന് പ്രധാന ആവശ്യങ്ങളാണ് ഉന്നയിക്കുന്നത്. സംസ്ഥാന സർക്കാർ നൽകുന്ന പ്രതിമാസ ഓണറേറിയം 7,000 ൽ നിന്ന് 21,000 ആയി വർധിപ്പിക്കുക, ആശമാരുടെ വിരമിക്കൽ പ്രായം 62 വയസിൽ നിന്ന് ഉയർത്തുക, വിരമിക്കൽ ആനുകൂല്യമായി 5 ലക്ഷം രൂപ അനുവദിക്കുക എന്നിവയാണ് പ്രധാന ആവശ്യങ്ങൾ (രാമചന്ദ്രൻ, 2025). നാഷണൽ ഹെൽത്ത് മിഷന്റെ (NHM) ഭാഗമായി 2005 ലാണ് ഇന്ത്യയിൽ ആശ പദ്ധതി ആരംഭിക്കുന്നത്. പത്താം ക്ലാസ് യോഗ്യതയുള്ള 25 നും 45 നും ഇടയിൽ പ്രായമുള്ള സ്ത്രീകളെ ഉൾപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് 2007-ൽ കേരളത്തിലും ആശ പ്രവർത്തകരെ നിയമിച്ചു. പരിശീലനം ലഭിച്ച വനിതാ കമ്മ്യൂണിറ്റി ഹെൽത്ത് ആക്ടിവിസ്റ്റുകളായ ആശമാർ അവരുടെ പ്രദേശങ്ങളിൽ ആരോഗ്യ സംരക്ഷണത്തിനായുള്ള പ്രാഥമിക സമ്പർക്ക കേന്ദ്രമായി പ്രവർത്തിക്കുകയും പൊതുജനാരോഗ്യ സംരക്ഷണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിഷയത്തിൽ പൊതുജനങ്ങളുടെ ഇടപെടൽ സുഗമമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. നാഷണൽ ഹെൽത്ത് മിഷന്റെ കീഴിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഇവരെ തൊഴിലാളികൾ എന്ന ഔദ്യോഗികാംഗീകാരമില്ലാത്ത, സാമൂഹിക സേവനം ചെയ്യുന്ന, കേവലം ഓണററി വൊളണ്ടിയർമാരായാണ് കണക്കാക്കുന്നത്. സ്ഥിരമായ ശമ്പളത്തിനോ മാറ്റാനുകൂല്യങ്ങൾക്കോ അർഹരല്ലാത്ത ഇവർ സാമൂഹിക സേവനത്തിനായി, ചെലവാക്കുന്ന സമയത്തിന് ചെറിയ തുക പ്രതിഫലമായി കൈപ്പറ്റാൻ മാത്രം അർഹതയുള്ള വിഭാഗം എന്ന നിലയിലാണ് ഈ പദ്ധതിയിൽ പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നത്.

 ഗോവ, ചണ്ഡീഗഡ് എന്നിവ ഒഴികെയുള്ള സംസ്ഥാനങ്ങളിലും കേന്ദ്രഭരണ പ്രദേശങ്ങളിലുമായി നാഷണൽ ഹെൽത്ത് മിഷന് കീഴിൽ ഒരു ദശലക്ഷത്തിലധികം ആശാ തൊഴിലാളികൾ നിയമിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്; ഇതിൽ 26,125 പേർ കേരളത്തിലാണ് (മായ, ദി ഹിന്ദു). കോവിഡ്-19 മഹാമാരി കാലത്താണ് ആശ പ്രവർത്തകരുടെ പ്രാധാന്യവും ആരോഗ്യരംഗത്തെ പങ്കാളിത്തവും പൊതുസമൂഹത്തിൽ കൂടുതൽ പ്രകടമായത്. ലോകാരോഗ്യ സംഘടന (WHO) 2022-ൽ അവരുടെ ആറ് ഗ്ലോബൽ ഹെൽത്ത് ലീഡേഴ്‌സ് അവാർഡുകളിൽ ഒന്ന് ആശമാർക്ക് നൽകിയത് മഹാമാരി കാലത്തെ അവരുടെ പരിചരണ പ്രവർത്തനങ്ങളെ ആദരിച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു (ചന്ദ്ര, 2022).

ആശാ പ്രവർത്തകരുടെ പ്രതിഫലവും വിരമിക്കൽ ആനുകൂല്യങ്ങളും

ആശമാരുടെ  പ്രതിഫലം പീസ് – റേറ്റ് വ്യവസ്ഥയുടെയും അവരുടെ തൊഴിൽ മികവിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള പ്രോത്സാഹന – വേതനത്തിന്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിലാണ്. അതായത്, അവരുടെ പ്രതിഫലം അവർ ചെയ്യുന്ന ജോലികളുടെ എണ്ണത്തെയും തരത്തെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. അവരുടെ നിശ്ചിത പ്രതിമാസ ഓണറേറിയവും ഇത്തരം 10-പോയിന്റ് പ്രോഗ്രാമിന്റെ (വിവിധ ആരോഗ്യ സേവനങ്ങൾ) പൂർത്തീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. നിലവിലുള്ള വ്യവസ്ഥകൾ അനുസരിച്ചു കേരളത്തിൽ ആശമാർക്ക് ലഭിക്കുന്ന പ്രതിമാസ നിശ്ചിത ഓണറേറിയം 10000 രൂപയാണ്. ഇതിൽ 7000 രൂപ സംസ്ഥാന സർക്കാർ സ്വന്തമായി നൽകുന്ന നിശ്ചിത ഓണറേറിയമാണ്. സിക്കിമിന് ശേഷം ഏറ്റവും കൂടുതൽ തുക നിശ്ചിത ഓണറേറിയം നൽകുന്ന സംസ്ഥാനമാണ് കേരളം. ബാക്കി 3,000 രൂപ കേന്ദ്ര – സംസ്ഥാന സർക്കാരുകൾ 60:40 അനുപാതത്തിൽ പങ്കിട്ടാണ് നൽകിവരുന്നത്. പ്രതിമാസ ടെലിഫോൺ അലവൻസായി 200 രൂപ കൂടി ലഭിക്കുമ്പോൾ അവർക്ക് ലഭിക്കുന്ന പ്രതിമാസ വരുമാനം ആകെ 10,200 രൂപയാണ് (ദി ഹിന്ദു, 2024).

നാഷണൽ ഹെൽത്ത് മിഷന്റെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ പ്രകാരം നിർദ്ദിഷ്ട ജോലികൾക്കായി അധിക ആനുകൂല്യങ്ങളും അവർക്ക് ലഭിക്കുന്നുണ്ട്. ഗ്രാമ – നഗര പ്രദേശങ്ങളിലെ സ്ത്രീകളെ ആശുപത്രിയിലെ പ്രസവത്തിന് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന സേവനവും ഇതിലുൾപ്പെടും. ഗ്രാമപ്രദേശത്ത് 300 രൂപയും നഗര പ്രദേശത്ത് 200 രൂപയുമാണ് ഇതിനുള്ള പ്രതിഫലം. കൂടാതെ, ഒരു വയസ്സിന് താഴെയുള്ള കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക് പൂർണ്ണ പ്രതിരോധ കുത്തിവയ്പ്പ് ഉറപ്പാക്കുന്നതിനായി 100 രൂപയും വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് രണ്ട് വർഷം ഗർഭധാരണം വൈകിപ്പിക്കുന്നത് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നതിനായി 500 രൂപയുമാണ് അനുവദിച്ചിട്ടുള്ളത് (ദേശീയ ആരോഗ്യ ദൗത്യം, 2024). ഈ സേവനങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ ആശാ പ്രവർത്തകരുടെ മാസവരുമാനം ഏകദേശം 10,000 നിന്നും 13,200 വരെ മാത്രമേ വർധിപ്പിക്കുന്നുള്ളൂ. 30 വർഷത്തെ സേവനം പൂർത്തിയാക്കിയ ആശാ പ്രവർത്തകർക്കായി 1.50 ലക്ഷം രൂപയുടെ വിരമിക്കൽ ആനുകൂല്യം അംഗീകരിച്ച ആദ്യ ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനം ആന്ധ്രാപ്രദേശാണ്. എന്നാൽ ആശ പദ്ധതിയാരംഭിച്ചത് 2005 ലാണ് എന്നിരിക്കെ, 30 വർഷത്തെ സേവനം പൂർത്തിയാക്കിയാൽ മാത്രം ലഭിക്കുന്ന വിരമിക്കൽ ആനുകൂല്യങ്ങൾക്കായി നിലവിൽ ഒരു സംസ്ഥാനത്തിനും സർക്കാർ ബജറ്റിൽ നിന്നും ഉടനടി തുക വകയിരുത്തേണ്ടിവരുന്നില്ല.

ഇപ്പോൾ നടന്നുവരുന്ന സമരം ആശാ വർക്കർമാരുടെ ജോലിഭാരവും വേതനവും തമ്മിലുള്ള അന്തരത്തെ ഉയർത്തിക്കാട്ടുന്നു. ഇത് ചൂണ്ടിക്കാട്ടിക്കൊണ്ട് പല സ്ഥലങ്ങളിലും ആശമാരുടെ കൂട്ടായ്മയിൽ സമരങ്ങൾ നടന്നുവരികയാണ്. ഹെൽത്ത് മിഷന്റെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടാത്ത സേവനങ്ങൾക്കായി പലപ്പോഴും ആശാ പ്രവർത്തകർക്ക് കുറഞ്ഞ ശമ്പളത്തിലോ ശമ്പളമില്ലാതെയോ തന്നെ അധിക ജോലികൾ ചെയ്യേണ്ടിവരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, കേരളത്തിലെ ജൂനിയർ പബ്ലിക് ഹെൽത്ത് നഴ്സുമാർ (JPHN) അവരുടെ ചില ഫീൽഡ് ചുമതലകൾ ആശാ പ്രവർത്തകർക്ക് കൈമാറാറുണ്ട്, നാഷണൽ മൾട്ടി പർപ്പസ് ഹെൽത്ത് വർക്കേഴ്സിന്റെ ഭാഗമായ ഈ രണ്ടു വിഭാഗങ്ങളുടെയും ജോലികളുടെയും പല ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളുടെയും സമാനതയാണ് അതിന് കാരണം. ജൂനിയർ പബ്ലിക് ഹെൽത്ത് നഴ്സുമാർ ആശാ പ്രവർത്തകരുടെ ഇൻസെന്റീവ് – അധിഷ്ഠിത ജോലികൾ പരിശോധിക്കുന്നവർ കൂടിയായതിനാൽ അവർ നൽകുന്ന ചില അധിക ചുമതലകൾ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ ആരും തയ്യാറാകില്ല. ആശാ പ്രവർത്തകർ ആഴ്ചയിൽ നാലുദിവസം ദിവസേന രണ്ടുമൂന്നു മണിക്കൂർ മാത്രം ജോലി ചെയ്താൽ മതിയെന്ന സർക്കാർ ഗൈഡ്ലൈൻ ഉണ്ടെങ്കിലും, അത് സാധാരണയായി പാലിക്കപ്പെടുന്നില്ല. ആശമാരുടെ ഉയർന്ന ജോലിഭാരവും കുറഞ്ഞ വേതനവും എന്ന യാഥാർഥ്യം നിലനിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ, അവരുടെ സമരാവശ്യങ്ങൾ ഭരണകൂടത്തിന് വിവിധ വെല്ലുവിളികൾ ഉയർത്തുന്നുണ്ട്.

താഴെത്തട്ടിലെ ഒരു സവിശേഷ വിഭാഗമാണോ ആശമാർ? 

ആശമാർ ഒരു പ്രത്യേക ആരോഗ്യസേവന പരിചരണ വിഭാഗമാണെന്നും അതിനാൽ താഴെത്തട്ടിൽ മറ്റ് സമാന തൊഴിൽ ചെയ്യുന്നവരേക്കാൾ അവർ കൂടുതൽ വേതനത്തിന് അർഹരാണെന്നും സമരമുഖത്തുള്ള ആശമാരും അവരെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നവരും ഒരുപോലെ വാദിക്കുന്നുണ്ട്. കോവിഡ് കാലത്ത് അവർ നിർവഹിച്ച പരിചരണ ജോലികളുടെ സ്വഭാവവും വ്യാപ്തിയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ന്യായീകരണമാണിത്. കോവിഡ് കാലത്തിനു മുൻപുവരെ മധ്യവർഗ്ഗ – സമ്പന്ന കുടുംബങ്ങളുമായി വളരെ പരിമിതമായി മാത്രം ഇടപെട്ടിരുന്ന ആശമാർ കോവിഡ് വ്യാപന കാലത്ത്  ഇടത്തരം – സമ്പന്ന കുടുംബങ്ങളുമായും ഇടപെട്ടു പ്രവർത്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇത് ഇത്തരം കുടുംബങ്ങളുമായി അവർക്ക് സവിശേഷമായ വൈകാരിക അടുപ്പവും ബന്ധവും രൂപപ്പെടുത്താൻ ഇടയാക്കി. മുൻപ് ചെയ്തിരുന്ന ജോലികൾക്ക് പുറമേ, അവർ തങ്ങളുടെ വാർഡുകളിലെ കുടുംബങ്ങളെ തുടർച്ചയായി നിരീക്ഷിക്കുകയും, അവരുമായി നിരന്തരം ബന്ധപ്പെടുകയും ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. ആരോഗ്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം നൽകൽ, മെഡിക്കൽ നിർദേശങ്ങൾ നൽകൽ, രോഗികളെയും ബന്ധുജനങ്ങളെയും മാനസികമായി പിന്തുണയ്ക്കൽ എന്നിവയെല്ലാം ഈ അധിക ചുമതലകളിൽ ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നു. ക്വാറന്റൈനിലായിരുന്ന രോഗികളുടെയും കുടുംബങ്ങളുടെയും വീടുകളിൽ ഭക്ഷണവും മരുന്നും എത്തിച്ചു നൽകിയതും, അധികരിച്ച ആശങ്കയും പിരിമുറുക്കവും അനുഭവിച്ച രോഗികളെയും ബന്ധുക്കളെയും ചേർത്തുപിടിച്ചതും മാനസികമായി പിന്തുണച്ചതും ആശാ പ്രവർത്തകരായിരുന്നു. മധ്യവർഗ്ഗ – സമ്പന്ന വിഭാഗങ്ങളുമായുള്ള ഈ പുതിയ വൈകാരിക അടുപ്പം ആശാ പ്രവർത്തകർക്ക് ഹരിതകർമസേന പോലെയുള്ള മറ്റ് അനൗപചാരിക സേവനങ്ങളും പരിചരണങ്ങളും നൽകുന്ന സ്ത്രീ തൊഴിലാളികളേക്കാൾ കൂടുതൽ സ്വീകാര്യത പൊതുസമൂഹത്തിൽ ലഭിക്കാൻ ഇടയാക്കി. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ഇത്തരം വിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ആശ പ്രവർത്തകരുടെ സമരത്തോട് പൊതുവെ അനുകൂലമായ നിലപാട് രൂപപ്പെടുകയും അവർ ഈ സമരത്തിന് ധാർമ്മിക പിന്തുണ നൽകുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. സമൂഹ മാധ്യമങ്ങളിലും മറ്റുമുള്ള പല പ്രമുഖ വ്യക്തികളുടെയും ആക്ടിവിസ്റ്റുകളുടെയും പ്രതികരണങ്ങളിൽ നിന്നും ഇത് വ്യക്തമാണ്.

 എന്നാൽ, ഹരിതകർമസേന, അംഗൻവാടി, തൊഴിലുറപ്പ്, കുടുംബശ്രീ പോലെയുള്ള മറ്റ് സേവന/തൊഴിലുകളിൽ ഏർപ്പെടുന്ന സ്ത്രീകൾക്ക് സമാനമായ വേതനവും തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങളുമാണെങ്കിലും അവർക്ക് ഇതേ പരിഗണനയും പിന്തുണയും പൊതുസമൂഹത്തിൽ നിന്നും ഉണ്ടാവുന്നില്ല. അവരുടെ തൊഴിലും അതിലെ അനീതിയും താരതമ്യേന മധ്യവർഗ്ഗ സമ്പന്ന വിഭാഗങ്ങളുടെ കണ്ണിൽ പെടാത്തത് അവരുടെ നിത്യജീവിതവുമായി ഈ വേലകളെല്ലാം അകന്നുനിൽക്കുന്നു എന്നതിനാലാണ്.

ഉദാഹരണത്തിന്, കേരളത്തിലെ തൊഴിലുറപ്പ് തൊഴിലാളികൾക്ക് സ്ഥിരമായ ജോലിയോ സമയബന്ധിതമായി വേതനമോ ലഭിക്കുന്നില്ല. അവരുടെ വേതനം 346 രൂപയിൽ നിന്ന് 369 രൂപയായി ഉയർത്തിയെങ്കിലും അത് തീരെ കുറവുതന്നെയാണ് – പ്രത്യേകിച്ചും തൊഴിൽ ദിനങ്ങൾ കുറവായതിനാൽ (മാതൃഭൂമി, 2024). ഗ്രാമപഞ്ചായത്ത് തലത്തിൽ കുടുംബശ്രീ സി.ഡി.എസ് ചെയർപേഴ്സൻമാർക്ക് 8,000 രൂപയാണ് പ്രതിമാസ ഓണറേറിയം. വാർഡ് തലത്തിലെ എ.ഡി.എസ് ചെയർപേഴ്സൻമാർക്ക് പ്രതിഫലമേയില്ല. ഈ വർഷം ആദ്യം, അംഗൻവാടി വർക്കർമാരും ഹെൽപ്പർമാരും അവരുടെ വേതനം 21,000 രൂപയായി കൂട്ടണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ട് സമരം നടത്തിയിരുന്നു. നിലവിൽ അംഗൻവാടി വർക്കർമാരുടെ വേതനം 12,500 രൂപയും ഹെൽപ്പർമാരുടേത്  8,750 രൂപയുമാണ് (നീത, 2025). കേരളത്തിൽ ഏകദേശം 33,000-ത്തിലധികം അംഗൻവാടികൾ ഉണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവർ അനൗപചാരിക തൊഴിൽ മേഖലയിലുൾപ്പെട്ട ഏറ്റവും വലിയ വനിതാ തൊഴിൽ വിഭാഗമാണ്. എങ്കിലും, സർക്കാർ അവരുടെ ആവശ്യം ഇതുവരെ അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ല. പകരം, പ്രശ്നങ്ങൾ മൂന്നു മാസത്തിനകം പഠിക്കാൻ ഒരു സമിതി രൂപീകരിക്കുമെന്ന് അറിയിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്.

സർക്കാരിൽ നിന്നും അർഹിക്കുന്ന ബഹുമതിയോ വേതനമോ ലഭിക്കാത്ത മറ്റൊരു വിഭാഗമാണ് ഹരിതകർമസേനാംഗങ്ങൾ. മാലിന്യം ശേഖരിക്കുന്ന വീടുകളിലും സ്ഥാപനങ്ങളിലും നിന്ന് ഈടാക്കുന്ന ചെറിയ ഫീ മാത്രമാണ് ഹരിതകർമസേനയുടെ പ്രതിഫലം. അതിൽ നിന്ന് 10% ഒരു കോർപ്പസ് ഫണ്ടായി മാറ്റിവെച്ച് ഉത്സവ ബോണസിനും അടിയന്തര ചെലവുകൾക്കുമായി അവർ വിനിയോഗിക്കുന്നു. പരിചരണസേവന ജോലി നിർവഹിക്കുന്ന തൊഴിലാളികൾ എന്ന നിലയിൽ അർഹിക്കുന്ന പരിഗണനകൾ സംബന്ധിച്ച ചർച്ചകളിലെല്ലാം ഈ സ്ത്രീകൾ അപ്രത്യക്ഷരായി തുടരുന്നു. സമൂഹം പൊതുവിൽ താഴ്ന്നതായി കണക്കാക്കുന്ന മാലിന്യശേഖരണം പോലുള്ള ജോലികളാണ് അവർ ചെയ്യുന്നത് എന്നത് തന്നെയാണ് ഇതിന് പ്രധാന കാരണം. ജാതിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സാമൂഹിക ധാരണകളും ഈ തൊഴിലിന് പിറകിൽ ഉള്ളതിനാൽ അവരുടെ ജോലി അവമതിക്കപ്പെടുകയും സാമൂഹികമായി വിലകുറച്ച് കണക്കാക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ആശാ പ്രവർത്തകർ ചെയ്യുന്ന പോലെ വ്യക്തിപരമായ പരിചരണവും മാനസിക പിന്തുണയും നൽകുന്ന തരം ജോലികളല്ല ഇത്തരം സേവന പരിചരണ തൊഴിലാളികളായ സ്ത്രീകൾ ചെയ്യുന്നത്. അവരുടേതിന് സമമായ സാമ്പത്തിക സാഹചര്യത്തിലുള്ള സമൂഹങ്ങളുമായി മാത്രമാണ് അവർ സാധാരണയായി ഇടപഴകുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന്, അംഗൻവാടികളിലെ കുട്ടികളും അവിടുത്തെ സേവനങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നവരും കൂടുതലായും ദരിദ്ര കുടുംബങ്ങളിൽ പെട്ടവരാണല്ലോ. കുടുംബശ്രീയിൽ അംഗമായ സ്ത്രീകളും പൊതുവെ താഴ്ന്ന വരുമാന വിഭാഗത്തിൽപെട്ടവരാണ്. ഇടത്തരവും സമ്പന്നരുമായ കുടുംബങ്ങളുടെ പിന്തുണ ആശാ പ്രവർത്തകർക്ക് ലഭിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും മറ്റ് അനൗപചാരിക വനിതാ തൊഴിലാളികൾക്ക് അത് ലഭിക്കാത്തതിന്റെ കാരണമിതാണ്. അതിനാലാണ് ആശാ പ്രവർത്തകരുടെ സമരം പൊതുജനങ്ങളുടെ പിന്തുണ നേടുമ്പോഴും മറ്റു വനിതാ തൊഴിലാളികളുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ കാണാമറയത്താവുന്നത്.

ജോലിഭാരവുമായി തട്ടിച്ചുനോക്കുമ്പോൾ ലഭിക്കുന്ന വേതനം കുറവാണെന്നും അത് ലഭിക്കാൻ തന്നെ പലപ്പോഴും വൈകുന്നു എന്നുമുള്ള ആശാ പ്രവർത്തകർ ഉന്നയിച്ച പരാതി, സമരക്കാരുമായി നടത്തിയ ഒരു യോഗത്തിൽ സർക്കാരും അംഗീകരിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ, ഇത് ആശാ പ്രവർത്തകർക്ക് മാത്രമുള്ള അവസ്ഥയല്ല. ആശമാരെ പോലെതന്നെ മറ്റ് വനിതാ പരിചരണ സേവന തൊഴിലാളികളുടെയും പ്രശ്നമാണിത് – ചുമതലകളുടെ ആധിക്യവും കുറഞ്ഞ പ്രതിഫലവും. തന്നെയുമല്ല, കോവിഡ് മഹാമാരിയുടെ കാലത്ത് ആശാ പ്രവർത്തകരുടെ ചില ജോലികൾ ഹരിതകർമസേനാംഗങ്ങൾക്ക് ചിലപ്പോഴെല്ലാം ചെയ്യേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട് എന്നാണ് ഞങ്ങളുടെ ഒരു പഠനത്തിൽ മനസ്സിലായത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, പ്രത്യേക തൊഴിൽ വിഭാഗമായതുകൊണ്ട് കൂടുതൽ വേതനം വേണം എന്ന ആശ പ്രവർത്തകരുടെ ആവശ്യത്തിന് താഴെ തട്ടിലുള്ള സമാന തൊഴിലെടുക്കുന്ന വിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ കാര്യമായ പിന്തുണ നേടാനായിട്ടില്ല. 

ആശാ പ്രവർത്തകർക്ക് ലഭിക്കുന്ന പൊതുജന പിന്തുണയുടെ അടിസ്ഥാനം എന്തെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ഞങ്ങൾ നടത്തിയ അനൗപചാരിക സംഭാഷണങ്ങളിൽ, തിരുവനന്തപുരം നഗരത്തിലെ ഒരു സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ സമരം ചെയ്യുന്ന ആശാ പ്രവർത്തകരുടെ ആവശ്യങ്ങൾ അവരുടെ തൊഴിലിന്റെ സ്വഭാവം കൊണ്ടുതന്നെ വളരെ ന്യായമാണെന്ന് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. തന്റെ പ്രദേശത്തെ ആശാ പ്രവർത്തക, ഭാര്യക്ക് നിശ്ചിത സമയങ്ങളിൽ സ്ഥിരമായി വിളിച്ച് ആരോഗ്യ നിർദേശങ്ങൾ നൽകി സഹായിച്ചിരുന്നത് അദ്ദേഹം എടുത്തു പറഞ്ഞു. പക്ഷേ, തൊഴിലുറപ്പ് തൊഴിലാളികളെക്കുറിച്ച് ചോദിച്ചപ്പോൾ, അദ്ദേഹം അല്പം പരിഹാസ സ്വരത്തിലാണ് പ്രതികരിച്ചത് – “തൊഴിൽ ഉറപ്പ് എന്നാൽ തൊഴിൽ ഉഴപ്പ് “എന്നായിരുന്നു മറുപടി. തൊഴിലുറപ്പ് തൊഴിലാളികൾ ഉയർന്ന കൂലി അർഹിക്കുന്ന ജോലിയൊന്നും ചെയ്യുന്നില്ലെന്നും, അവരുടെ ജോലി ആശാ പ്രവർത്തകരുടേതിനേക്കാൾ ലഘുവാണ് എന്നുമുള്ള ധാരണയാണദ്ദേഹം പങ്കുവെച്ചത്.

മറ്റൊന്ന്, ഇപ്പോൾ സമരം ചെയ്യുന്ന ആശാ പ്രവർത്തകർ ആവശ്യപ്പെടുന്ന വേതനം എന്നത് അവരെ നിയമിക്കുന്ന പഞ്ചായത്ത് പ്രസിഡന്റിന്റെയും പഞ്ചായത്ത് അംഗങ്ങളുടെയും ഓണറേറിയത്തെക്കാൾ കൂടുതലാണ് എന്നതാണ്. ഗ്രാമ പഞ്ചായത്ത് പ്രസിഡന്റിന് 14,200 രൂപയും അംഗങ്ങൾക്ക് 8,000 രൂപയുമാണ് ഇപ്പോൾ ലഭിക്കുന്നത്. അതിനാൽ, ഇപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യത്തിൽ ആശമാരുടെ ആവശ്യം സർക്കാർ അംഗീകരിച്ചാൽ അത് പഞ്ചായത്തുകളിലും മറ്റ് സർക്കാർ പദ്ധതിക്ക് കീഴിലുമുള്ള തൊഴിലാളികൾക്കിടയിലും കടുത്ത എതിർപ്പുണ്ടാവാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. തെരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ അടുത്തുവരുന്ന സാഹചര്യത്തിൽ, ആശാ പ്രവർത്തകരുടെ ആവശ്യങ്ങൾ അംഗീകരിക്കുന്നത് സർക്കാരിന് രാഷ്ട്രീയമായും സാമ്പത്തികമായും വലിയ തിരിച്ചടികൾ ഉണ്ടാക്കിയേക്കും. കാരണം, സംസ്ഥാനത്ത് പ്രവർത്തിക്കുന്ന മറ്റ് അനൗപചാരിക വനിതാ പരിചരണ തൊഴിലാളികൾക്കുകൂടി ഇത്തരം ആനുകൂല്യങ്ങൾ നൽകിക്കൊണ്ടല്ലാതെ സർക്കാരിന് ഇത് നടപ്പാക്കാൻ കഴിയില്ല.

വിശാലമായ തൊഴിലാളി ഐക്യത്തിന്റെ അഭാവം

സംസ്ഥാനത്തെ എല്ലാ അനൗപചാരിക വനിതാ പരിചരണ തൊഴിലാളികളെയും (informal women care workers) ഉൾപ്പെടുത്തി ഒരു വിപുലമായ തൊഴിലാളി ഐക്യം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിലേക്കാണ് ഇപ്പോഴത്തെ സമരം നീങ്ങേണ്ടത്. ഒരൊറ്റ വിഭാഗത്തിന്റെ ആവശ്യങ്ങൾ ഉയർത്തിക്കാട്ടി അവർ സവിശേഷ പരിഗണക്ക് അർഹരാണ് എന്ന് വാദിക്കുന്നതിന് പകരം, മറ്റു പിന്നാക്ക പരിചരണ തൊഴിലാളികളെയും സമരത്തിൽ കണ്ണിചേർക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളാണ് അതിന് ആദ്യം വേണ്ടത്. രണ്ടാമതായി, സ്ത്രീകളുടെ അധ്വാനത്തിന്റെ മൂല്യത്തെ വിലയിടിച്ചു കാണുന്ന, അതിനെ അനൗപചാരികമായി മാത്രം പരിഗണിക്കുന്ന നവസാമ്പത്തിക തൊഴിൽ സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയത്തെ അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന വിശാലമായ തലത്തിലാവണം ഈ സമരം കെട്ടിപ്പടുക്കേണ്ടത്. മൂന്നാമതായി, വിവിധതരം സ്ത്രീ തൊഴിലാളികൾ ചേർന്ന് രൂപപ്പെടുത്തുന്ന തൊഴിൽ പദവി, നീതിപൂർവമായ വേതനം, തൊഴിൽ സമത്വം എന്നിവയെല്ലാം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു കൂട്ടായ സ്ത്രീ തൊഴിലാളി രാഷ്ട്രീയവും സൃഷ്ടിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇത്തരത്തിൽ, സംസ്ഥാനത്തെ എല്ലാ സ്ത്രീ സന്നദ്ധ തൊഴിലാളികൾക്കും (women voluntary care workers) ഒരുമിച്ച് തങ്ങളുടെ തൊഴിലുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അവകാശരാഷ്ട്രീയം രൂപപ്പെടുത്താനുള്ള സുവർണ്ണാവസരമാണിത്. എന്നാൽ, ഇപ്പോഴത്തെ സമരവും അതിന് പൊതുസമൂഹത്തിൽ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന പിന്തുണയും ഒരു വിഭാഗത്തെ മാത്രം മുൻനിരയിൽ നിർത്തുന്ന തരത്തിലാണ് മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്. ഇത് ഇതര സ്ത്രീ തൊഴിൽ വിഭാഗങ്ങളെ അവഗണിക്കുന്നതിനും താഴെതട്ടിൽ പുതിയ തരം അസമത്വങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നതിനുമുള്ള സാധ്യതയാണ് സൃഷ്ടിക്കുന്നത്. 

 ഇപ്പോൾ കാണുന്ന സിവിൽ സമൂഹ ഇടപെടലുകൾ ഉയർന്നു വരുന്ന തൊഴിലാളി പ്രതിരോധ രാഷ്ട്രീയത്തെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നതാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു. ആശാ പ്രവർത്തകരെ സഹായിക്കുന്നതിന്റെ പേരിൽ വ്യക്തിപരമായോ സംഘം ചേർന്നോ സിവിൽ സമൂഹ പ്രവർത്തകരും പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടികളും നടത്തുന്ന കാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾ, യഥാർത്ഥത്തിൽ തൊഴിലാളി ഐക്യത്തിന്റെ ശക്തി കുറയ്ക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. യുഡിഎഫും ബിജെപിയും നിയന്ത്രിക്കുന്ന ചില പഞ്ചായത്ത് ഭരണസംവിധാനങ്ങൾ, സമരത്തിന് ഐക്യദാർഢ്യം കാണിക്കാനായി ആശാ പ്രവർത്തകർക്ക് പ്രത്യേക ആനുകൂല്യങ്ങൾ പ്രഖ്യാപിച്ചത്, തൊഴിലാളി ഐക്യം തകർക്കാനേ വഴിവെക്കൂ (നായർ, 2025). എല്ലാ അനൗപചാരിക സ്ത്രീ തൊഴിലാളികളുടെയും ആവശ്യങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് മുന്നോട്ട് വയ്ക്കേണ്ടതിനുപകരം, പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടികൾ ചിലർക്കു മാത്രം ആനുകൂല്യങ്ങൾ നൽകാൻ ശ്രമിക്കുന്നതാണ് ഇവിടെ കാണാൻ കഴിയുന്നത്. സർക്കാർ സമരാവശ്യങ്ങൾ അംഗീകരിക്കും വരെ കുറച്ച് ആശാ പ്രവർത്തകർക്ക് പ്രതിമാസം 1,000 രൂപ നൽകുന്ന പദ്ധതികൾ ചിലർ മുന്നോട്ടുവച്ചിരുന്നു. തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശരാഷ്ട്രീയത്തിന് പകരം കേവലം പണം ദാനം ചെയ്യുന്നവരെ പ്രശംസിക്കുന്നതിലേക്കാണ് ഇത് ശ്രദ്ധ തിരിക്കുന്നത്. ഫ്യൂഡൽ കാലത്തെ കാരുണ്യരീതികളെ ഓർമിപ്പിക്കുന്ന ഇത്തരം ‘ദാനപ്രവൃത്തികൾ’ തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശങ്ങളെക്കാൾ കൂടുതൽ ദാനം ചെയ്യുന്നവരുടെ നല്ല മനസ്സിനെയും ധാർമികതയെയും ഉയത്തിക്കാട്ടുക മാത്രമേ ചെയ്യൂ.

ആശാ പ്രവർത്തകരെ സ്ഥിരം സർക്കാർ ജീവനക്കാരാക്കണം എന്ന് KAHWA നേതാവ് എസ്. മിനി ഒരു പ്രമുഖ മാധ്യമപ്രവർത്തകയുമായി നടത്തിയ അഭിമുഖത്തിൽ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിരുന്നു (ട്രൂ കോപ്പി തിങ്ക്, 2025). എന്നാൽ അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത് പുതിയ രാഷ്ട്രീയ സംഘർഷങ്ങൾക്ക് വഴിവെക്കുകയേയുള്ളു. കാരണം, വാർഡ് അംഗങ്ങളും കൗൺസിലർമാരും അവരുടെ രാഷ്ട്രീയ ബന്ധങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചാണ് ദേശീയ ഹെൽത്ത് മിഷൻ പദ്ധതികളിൽ സ്ത്രീകളെ നിയമിക്കുന്നത്. കേരളത്തിലെ ഗ്രാമപഞ്ചായത്തുകളിൽ ഇടതുപക്ഷ പാർട്ടികൾക്ക് വലിയ സ്വാധീനം ഉള്ളതിനാൽ, അനേകം ആശാ പ്രവർത്തകർ ഭരണപക്ഷവുമായി അടുത്തുനിൽക്കുന്നവരാണ്. അതുകൊണ്ട്, ഈ നീക്കം രാഷ്ട്രീയ ലക്ഷ്യങ്ങൾക്കായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ഇനി സർക്കാർ തന്നെ ഇങ്ങനെയൊരു നടപടി സ്വീകരിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ, സിവിൽ സമൂഹവും പ്രതിപക്ഷവും അതിനോട് എപ്രകാരം പ്രതികരിച്ചേനെ!

കക്ഷി രാഷ്ട്രീയ സ്വാധീനങ്ങളില്ലാത്ത സ്വതന്ത്ര യൂണിയനാണ് KAHWA അതിന്റെ നേതൃത്വം പറയുന്നതെങ്കിലും, സോഷ്യലിസ്റ്റ് യൂണിറ്റി സെന്റർ ഓഫ് ഇന്ത്യ (കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്)  – SUCI(C) യും അതിന്റെ ട്രേഡ് യൂണിയനായ AIUTUC യും ചേർന്നാണ് ഈ സമരം സംഘടിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്. KAHWA യുടെ ഈ അവകാശവാദത്തെ വിമർശനാത്മകമായി പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. 2025 ഫെബ്രുവരി 10ന് തിരുവനന്തപുരം സെക്രട്ടറിയേറ്റിന് മുന്നിൽ ആരംഭിച്ച സമരം പിന്നീട് അനിശ്ചിതകാല നിരാഹാര സമരമായി മാറുകയും മെയ് 5 മുതൽ ജൂൺ 17 വരെ 45 ദിവസത്തെ സംസ്ഥാനതല സമരമായി വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു. എൽഡിഎഫ് ഭരണകൂടം KAHWA പ്രവർത്തകരുടെ ആവശ്യങ്ങൾ അവഗണിച്ചതിനുള്ള പ്രതിഷേധമായി 2025 ജൂൺ 19ന് നടന്ന നിലമ്പൂർ നിയമസഭാ ഉപതിരഞ്ഞെടുപ്പിനിടെ, സമരക്കാർ വീടുകൾ തോറും കയറി എൽഡിഎഫ് സ്ഥാനാർത്ഥിക്കെതിരെ പ്രചാരണവും നടത്തിയിരുന്നു. സമരത്തിന് ശ്രദ്ധയും പ്രചാരവും ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, സംസ്ഥാനത്തെ ആശാ പ്രവർത്തകരിൽ ചെറിയൊരു വിഭാഗം മാത്രമായിരുന്നു അതിൽ സജീവമായി പങ്കെടുത്തത്. തിരുവനന്തപുരത്ത് ആരംഭിച്ച സമരം, മറ്റ് ജില്ലകളിലേക്ക് അതേ തോതിൽ വ്യാപിക്കാനായില്ല. തങ്ങൾ വിശാലമായ തൊഴിലാളി സംഘടനയാണെന്ന എന്ന KAHWA യുടെ അവകാശവാദത്തെ ഇത് ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്.

ഇതിന് പ്രധാന കാരണം, ഭൂരിഭാഗം ആശാ പ്രവർത്തകരും ഇപ്പോഴും ഭരണപക്ഷത്തുള്ള സെന്റർ ഓഫ് ഇന്ത്യൻ ട്രേഡ് യൂണിയൻ (CITU) അംഗങ്ങളാണ് എന്നതാണ്. ആശാ പ്രവർത്തകരെ നിയമിക്കുന്നത് പ്രാദേശിക രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളായതുകൊണ്ടുതന്നെ, അവർ ഈ സമരത്തെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നത് നൈതികമായ ആശയക്കുഴപ്പങ്ങൾക്കും സമ്മർദങ്ങൾക്കും വഴിവെക്കും. കുറഞ്ഞ വേതന നിബന്ധനകൾ അംഗീകരിച്ചാണ് ആശമാർ ആദ്യം ജോലി സ്വീകരിച്ചത് എന്നതിനാൽ, ഇപ്പോൾ കൂടുതൽ ശമ്പളം ആവശ്യപ്പെട്ട് സമരം ചെയ്യുന്നത് വാക്കുതെറ്റിക്കലായും തങ്ങൾക്ക് അവസരം തന്നവരോട് ചെയ്യുന്ന നീതികേടായും കരുതുന്ന ആശാ തൊഴിലാളികൾ ഞങ്ങൾ നടത്തിയ അഭിമുഖങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇതിൽ പ്രകടമാവുന്നത് തൊഴിലാളി ഐക്യബോധത്തിന്റെ അഭാവമാണ്. അതിനാൽ, KAHWA യോടൊപ്പം എല്ലാ ട്രേഡ് യൂണിയനുകളെയും ചർച്ചയിൽ ഉൾപ്പെടുത്താനുള്ള സർക്കാരിന്റെ തീരുമാനം തന്ത്രപരവും പ്രായോഗികവുമായിരുന്നു. ആശാ പ്രവർത്തകരുടെ ആവശ്യങ്ങൾ സംബന്ധിച്ച ചർച്ചയായതിനാൽ, എല്ലാ യൂണിയനുകളെയും ഉൾപ്പെടുത്തുന്നത് യുക്തിപരവും തർക്കാതീതവുമാണല്ലോ. INTUC, CITU തുടങ്ങിയ മറ്റ് യൂണിയനുകൾ ഉയർന്നതല സമിതി രൂപീകരണം ഉൾപ്പെടെയുള്ള സർക്കാരിന്റെ നിർദേശങ്ങൾ അംഗീകരിച്ചപ്പോൾ, KAHWA അതിനെ ശക്തമായി എതിർത്തു (ന്യു ഇന്ത്യൻ എക്സ്പ്രസ്സ്, 2025).

 KAHWA യുടെ സംസ്ഥാന വൈസ് പ്രസിഡന്റും എസ്‌യൂസിഐ(സി) അംഗവുമായ സമരനേതാവ് അവരുടെ ഒരു ഇന്റർവ്യൂവിൽ പറഞ്ഞത്, ആശാ പ്രവർത്തകരും അവരുടെ പിന്തുണക്കാരും നൽകുന്ന ചെറിയ സംഭാവനകളാണ് സമരം തുടരാൻ സഹായിക്കുന്നത് എന്നാണ്. എന്നാൽ, സമരത്തിന് തുടക്കത്തിൽ ലഭിച്ച പ്രധാന ധനസഹായവും സംഘാടക പിന്തുണയും എസ്‌യുസിഐ(സി)യുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഓൾ ഇന്ത്യ യുണൈറ്റഡ് ട്രേഡ് യൂണിയൻ സെന്റർ (AIUTUC) നാണ് നൽകിയതെന്നും അവർ പറഞ്ഞു (മിനി, 2025). ഇത് സമരത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ധനസ്രോതസ്സുകളെക്കുറിച്ചും പിന്നിലുള്ള ലക്ഷ്യങ്ങളെക്കുറിച്ചും സംശയങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നുണ്ട്. ഈ സമരത്തിൽ ബിജെപി ഇടപെടലുകൾ ഉണ്ടാകാമെന്ന സംശയവും ചിലർ പങ്കുവെച്ചിട്ടുണ്ട്. സമരത്തിന്റെ പ്രധാന ഘട്ടങ്ങളിൽ, ആശാ പദ്ധതി (NHM) ഒരു കേന്ദ്രസർക്കാർ പദ്ധതിയായിട്ടുകൂടി, സമരനേതൃത്വം കേന്ദ്രസർക്കാരിനെതിരെ കാര്യമായ വിമർശനങ്ങൾ ഉയർത്തുകയോ, തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റേണ്ട പ്രാഥമിക ഉത്തരവാദിത്വം കേന്ദ്രസർക്കാരിനാണെന്ന് പറയുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ല. കേന്ദ്രസർക്കാരിന്റെ പദ്ധതിയിൽ ഉൾപ്പെട്ടവരാണെങ്കിലും ആശാപ്രവർത്തകരുടെ പ്രതിഫലം കഴിഞ്ഞ വർഷങ്ങളിൽ പടിപടിയായി വർധിപ്പിച്ചത് സ്വന്തം ഫണ്ടിൽ നിന്നും പണം ചെലവഴിച്ചാണ് എന്ന് സംസ്ഥാന സർക്കാർ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. ആശ പ്രവർത്തകരുടെ തൊഴിൽ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാൻ സംസ്ഥാനവും കേന്ദ്രസർക്കാരും ചേർന്നുള്ള സംയുക്ത ഇടപെടൽ അനിവാര്യമാണെന്നും സർക്കാർ വാദിക്കുന്നു. കേന്ദ്രസർക്കാർ പ്രതിഫലം ഉയർത്തിയാൽ, സംസ്ഥാനവും അതനുസരിച്ച് വർദ്ധിപ്പിക്കുമെന്ന് കേരള മുഖ്യമന്ത്രിയും വ്യക്തമാക്കിയിരുന്നു. സമരക്കാർ കേന്ദ്രസർക്കാരിനെ വിമർശിക്കാതിരുന്നത് പ്രതിപക്ഷവും ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിരുന്നു. കേന്ദ്രമന്ത്രി കൂടിയായ ബിജെപി എം.പി. സുരേഷ് ഗോപിയെ സമരപന്തലിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുകയും, കേന്ദ്രസർക്കാരിന്റെ അവഗണനക്കെതിരെയുള്ള പ്രതിഷേധം അദ്ദേഹത്തെ അറിയിക്കാതിരുന്നതുമെല്ലാം ഈ സമരം രാഷ്ട്രീയപക്ഷപാതമില്ലാത്തതാണെന്ന സമരനേതാക്കളുടെ അവകാശവാദത്തെ തള്ളുന്നുണ്ട്.

സംഗ്രഹം 

നിലവിലുള്ള നവലിബറൽ സാമ്പത്തിക നയങ്ങൾ ലോകമെമ്പാടുമുള്ള തൊഴിൽ രീതികളെയും സാഹചര്യങ്ങളെയും ഗണ്യമായി മാറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. സംഘടിത/ ഔപചാരിക മേഖലകളിലും ഇപ്പോൾ അനൗപചാരിക തൊഴിലുകൾ വർധിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥകൾ കൂടുതൽ വിപണി നിയന്ത്രിത സംവിധാനങ്ങളിലേക്ക് നീങ്ങുകയും നിയതമല്ലാത്ത കൂലിയും തൊഴിലാളികളുടെ വിലപേശൽ ശേഷിയുടെ ശോഷണവും തൊഴിൽ വിപണിയുടെതന്നെ ഘടനാപരമായ സ്വഭാവമായി തീരുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. സ്ത്രീകൾ ചെയ്യുന്ന പരിചരണ ജോലി (care work) കേവലം അനൗപചാരികമായിമാറുകയും, അതിന്റെ തൊഴിൽ മൂല്യവും സാമൂഹിക നിലയും ഇടിയുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രവണത തെക്കൻ ലോകത്ത് (global South) കൂടുതൽ ദൃശ്യമാണ്. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിൽ വേണം കേരളത്തിലെ ആശാ പ്രവർത്തകരുടെ അവകാശ സമരത്തെ കാണേണ്ടത്.

കേരളത്തിൽ വരുംവർഷങ്ങളിൽ, പരിചരണ സേവനങ്ങൾ (care services) കൂടുതൽ ആവശ്യമാകുമെന്നാണ് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്. ജനങ്ങളുടെ ആയുർദൈർഘ്യം വർധിച്ചതും കേരളത്തിന് പുറത്തേക്ക് ജോലി തേടി പോകുന്ന യുവജങ്ങളുടെ എണ്ണം വർധിച്ചതും ഇതിന് കാരണമാണ്. 2036 ഓടെ കേരളത്തിൽ അഞ്ചിൽ ഒരാൾ 60 വയസിന് മുകളിലായിരിക്കും എന്നാണ് കണക്കുകൾ കാണിക്കുന്നത് (ബാബു, 2023). അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ആരോഗ്യം, സാമൂഹിക ക്ഷേമം മുതലായ പദ്ധതികളിൽ പ്രവർത്തിച്ചു പരിചരണ സേവനങ്ങൾ ലഭ്യമാക്കുന്ന സ്ത്രീകളുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുക എന്നത് അടിയന്തിര ശ്രദ്ധ അർഹിക്കുന്ന വിഷയമാണ്.

പരിചരണ സേവന ദാതാക്കളായ സ്ത്രീകളെ തൊഴിലാളികളായി അംഗീകരിച്ച്, അവർക്ക് ന്യായമായ അവകാശങ്ങളും സംരക്ഷണങ്ങളും നൽകുകയാണ് കേന്ദ്ര  – സംസ്ഥാന സർക്കാരുകൾ ചെയ്യേണ്ടത്. അതിനായി ആദ്യം തൊഴിലാളി എന്ന സംജ്ഞയുടെ നിർവ്വചനത്തിലേക്ക്, പരിചരണ സേവന ദാതാക്കളായ എല്ലാ സ്ത്രീകളെയും ഉൾപ്പെടുത്താനുള്ള മാർഗം കണ്ടെത്തേണ്ടതുണ്ട്. പരിചരണ തൊഴിൽ (care work) എന്നത് യഥാർത്ഥ തൊഴിൽ ആണെന്ന് അംഗീകരിക്കുകയും അതിന് സാമ്പത്തികമായും സാമൂഹികമായും അർഹിക്കുന്ന മൂല്യം ഉണ്ടാവുകയും വേണം. സ്ത്രീകളുടെ അധ്വാനത്തെ ഭരണകൂടം അന്യായമായി ചൂഷണം ചെയ്യുന്നതിനെതിരെയുള്ള തൊഴിലാളി ഐക്യത്തിന്റെ പ്രതിരോധമായി ഈ സമരത്തെ ഉയർത്തണമെങ്കിൽ അതിന്റെ രാഷ്ട്രീയ നിലപാടുകളും സമര ആവശ്യങ്ങളും വിമർശനാത്മകമായി വിലയിരുത്തേണ്ടതുണ്ട്. ഒരു കൂട്ടം തൊഴിലാളികൾ സവിശേഷ പരിഗണന അർഹിക്കുന്ന വിഭാഗമാണെന്ന് വാദിക്കുന്നതും, മറ്റ് സമാന അനൗപചാരിക വനിതാ പരിചരണ തൊഴിലാളികളുടെ യഥാർത്ഥ ജീവിതാവസ്ഥകളും പ്രശ്നങ്ങളും അവഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് നീതിയുക്തമോ തൊഴിൽ രാഷ്ട്രീയം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നതോ ആയ തൊഴിലാളി വർഗ്ഗ നിലപാടല്ല.

പരിഭാഷ: സ്നേഹ എം